Sobota w kratkę

Ciemno. Znów zrobiło się ciemno. Wszystko stało się szare.
Do tego.. tak dawno mnie nie odwiedzałaś! A wcale za Tobą nie tęskniłam! Dlaczego akurat ty nie możesz powiedzieć mi żegnaj i nie wracać! Czyżbyś darzyła mnie miętką przez rumianek? Ja ciebie absolutnie, nie! Migreno! Idź sobie! Nie czujesz, że ledwo anonsujesz się mroczkami i złotymi błyskami, to od razu łykam najmocniejszą , dostępna truciznę na ciebie?! Powinno to być dostatecznie sugestywne….
Pewnie taka dziwna pogoda jak dziś, sprzyja migrenie.. Poranna burza, zostawiła cudowny zapach świeżości, ulewa sprawiła, że ziemia pachniała cudownie. Wyszło słońce, które pozwoliło mi uwierzyć, że jednak będzie piękny dzień i zaplanować sporo prania i opalanie....A tymczasem słońce z burzą bawi się w chowanego, szachownica taka.. jasno.. ciemno.. jasno.. ciemno… Chyba czwarty raz ciemność przyszła i burczy oraz niebo płacze… Cóż.. w moim wieku powinnam już wiedzieć, że nie ma co wierzyć w stałość czegokolwiek! A szczególnie pogody.. ;P Nawet kiedy na nadgarstku połyskuje znak nieskończoności, to przecież wszystko swój koniec ma..

Najprędzej kończy się czekolada i dobre chwile :)

No dobra… Czas dokończyć, dosmaczyć obiad, dziś risotto z kurczakiem. Zaraz Ślubny wróci z pracy, Córa przyjedzie z Poznania (spotkanie z właścicielka mieszkania.. podobno chce je sprzedać.. mam nadzieję, że nowy właściciel pozwoli dziewczynom tam mieszkać i czynszu nie podwyższy.. jak zawsze: moja nadzieja..) no a Synuś skończy rundę gry.. Wszyscy lubią to danie, więc.. kucharka będzie zadowolona , bo stadko z apetytem zajada.

Cholera.. a jednak czuję się taka..przygnieciona!