Między Ziemią a Księżycem - znów od nowa...

Miałam napisać coś z cyklu wspomnień wywołanych SKS, nawet miałam początek: "byłam księdzem".... ale w tym tygodniu zdarzyło się coś, o czym chętnie napiszę. Jako, że Synuś mój malutki, w zeszłym roku stał się pełnoletni wg prawa, a zwyczajowo jakoś tak jest, ze wówczas taki dorosły (YHM) człowiek chce mieć prawo jazdy. Chyba już skończyły się czasy kiedy dowód osobisty był tym wymarzonym papierkiem. Teraz plastikiem, ale mniejsza o to...Teraz trzeba mieć prawko. W większości przypadków. Synuś się zapisał, zapłacił "prezentami" osiemnastkowymi. Spraw się ciągnęła trochę, jazdy były dość rozstrzelone, aż przyszedł czas egzaminów. Teoretyczny jakoś poszedł, ale praktyczny.. Oblany..oblany..oblany.. eech! Czyżby w tym Synuś do mamusi się upodobnił ??? Oby nieeee.. nie mam nerwów na jedenaście prób :P Na szczęście za czwartym razem udało się! Ze szczęścia chodził pięć centymetrów nad ziemią. I ulżyło naszym nerwom i portfelom. Choć to oczywiście może być chwi

Opowiem pewną historię. Bez powodu, tak sobie. Może jest prawdziwa, może wymyślona. A może zdarzyła się wielu ludziom. Wielu parom. A pytania w niej zawarte są raczej retoryczne. Małżeństwo, świętujące swoją 20 rocznicę ślubu, wybrało się na kolację do restauracji. Tym razem nie zrobił jej niespodzianki, razem wybrali miejsce. To właściwie dobrze, bo czasem niespodzianki mogą rozczarować. Usiedli, przeglądali jadłospis, było miło, takie przyjemne odstępstwo od codzienności. Okazja warta uczczenia. Zamówili, jak zwykle On tradycyjnie, schabowy, Ona postanowiła spróbować placka po węgiersku. Taa.. miło, mimo, że ją zaczęły denerwować co chwilę odbierane przez Niego telefony. Owszem, sprawy firmy są ważne, ale czyż nie jest ważniejsza w tej chwili Ona? Och święto? Zostawała przy stoliku sama, nawet kiedy zamówienie już zostało przyniesione. Przyszedł, usiadł, telefony się na szczęście skończyły. Jedzenie okazało się bardzo dobre, rozmowa lekka. Żarty.. taaaa O choćby taki: -Co

Brałam torebkę, gotowa do wyjścia do pracy, i w nikłym świetle z korytarza, zobaczyłam jak wycieraczka na mnie idzie!!! Jak boni dydy! Przez głowę przelatywały mi myśli czy kiepsko przespana noc może wywoływać takie zwidy?(syndrom nocy z niedzieli na poniedziałek połączony z interesującą, acz niedoczytaną książką) Nagle się okazało, że wycieraczka ma ogon.. hmm... a potem wyrosła jej głowa Harrego. Aaa to Harry! Pewnie ćwiczy na ewentualność dostania do programu Agent Gwiazdy, albo zostanie komandosem! Brawo Harry, szóstka z kamuflażu! Ponad dwa tygodnie temu, wreszcie się dokonało. Zanim się zdecydowaliśmy, pytałam na forach, pytałam znajomych i oczywiście weterynarza. Kastracja. Może bym się jednak nie zdecydowała , bo nie widziałam jakoś mimo wszystko powodu, dopiero sąsiądka przypieczętowała los jajek Harrego, mówiąc po raz wtóry, że chyba będę musiała jej odkupić wycieraczkę... Nie wiem czy faktycznie tylko Harry tam na nią sikał, bo u nas znaczył ten drugi, taki podobny do Harr

Szukam tego co mi kradnie czas! Naprawdę nic takiego się nie dzieje, nic takiego konkretnego nie robię, a czas sssss...sssobie ucieka. Szczególnie ten tzw "wolny". Bo co takiego dziś zrobiłam? Zupę pomidorową ugotowałam właściwie wczoraj, dziś tylko dosmaczyłam i zrobiłam pierogi leniwe. Leniwe pracochłonne nie są (jak na pierogi), więc co? Gdzie to śmignęło? Przy rozładowywaniu i załadowywaniu zmywarki? Hmm.. no przecież nic! Może ta godzinka na "Zaklinaczkę duchów" taką różnicę zrobiła? Nie wiem, więc chyba jest gdzieś jakaś szczelina w czasoprzestrzeni i tam ginie mój czas. Dzień był dziś piękny, słoneczny, pobielony szronem. Zimno i wietrznie, ale jednak słońce robi robotę. Z tym, że mimo tego, mimo pięknego, pomalowanego wschodem nieba, dzień był taki ciężki. Z tych dziwnych, co to wiecie, niby nic, niby nie ma powodu, a jednak w środku tak jakoś drga, tak jakoś ciężko. Czuję się jakaś taka niedospana, bo nawet weekend nie nadrobił ty