Miękka, rozedrgana, płynna

Z okien szefa niebo pięknością aż walnęło w oczy, kiedy zostałam „wezwana” na dywanik… Wschodzące słońce namalowało taki obrazek, że gdybym zobaczyła to na zdjęciu, to nie uwierzyłabym, że to nie jest fotoszop! Moje „robocze” okna prezentowały już bardziej subtelną urodę, ale też podziwiałam. Potem słonce wyszło, optymistycznie zaświeciło. Schowało się po godzinie czy dwóch , robiąc miejsce dla powolnie, leniwie, cicho sypiącemu śniegu (śniegowi?). Taniec śnieżynek.
Od Córy napłynęły wieści, że tam w dużym mieście, ją przeziębienie poszukało..
I ja trochę się zrobiłam pociągająca, co mam zamiar zwalczyć grzańcem za chwilę.. Kupiłam pyszne wino „Grzane toruńskie”. Wczoraj wypiłam szklaneczkę i od razu stałam się miękka jak aksamit i lejąca jak nutella… Zaraz chcę ponownie wywołać ten stan, oczywiście leczniczo tylko i wyłącznie ;)
Mam w sobie rozedrganie, przyjemne drżenie, nawet bez grzańca..