Dwie niedziele z dupenplacem..

Właściwie Święta już się prawie skończyły.. Taka druga niedziela.. Wczoraj goście i jedzenie jak tradycja każe, dupenplac przystołowy…. Na koniec dnia, podczas malowniczego zachodu słońca, wyciągnęłam Ślubnego na spacer, ze zniczem, na cmentarz do mojej mamy. Żałowałam, ze nie wzięłam komórki, bo chmury były niezwykle malownicze, barwy wspaniałe, gra świateł i cieni niepowtarzalna. Widoki aż prosiły się o fotkę, jak już wiadomo: niebo, chmury są moją słabością, by nie mówić: zboczeniem.... Wczoraj szczególne z cmentarza, widok był cudowny… Ślubny stwierdził, że bardzo dobrze, że nie wzięłam aparatu czy komórki, bo przez zdjęcia co chwilę bym się zatrzymywała i pstrykała, a jego to denerwuje.. No faktycznie to musi być męka.. ;P

Czy ktoś jeszcze ma taki zwyczaj, że jak chce coś komuś powiedzieć, a z różnych względów nie może, to pisze list do samego siebie? Bo nawet blog tego nie przyjmie.. Ja to chyba nie jestem normalna.. bez „chyba” nawet.. Ale przynajmniej ciut powietrza z balonika to upuszcza… „Listów niewysłanych” miałam kiedyś sporo, chyba znów nadchodzi ich epoka.. A no cóż.. Człowiek jest czasem jak ta ćma, co do ognia leci, z tym że człowiek nawet wie, ze się sparzy, a leci.. Mało tego, nawet mu się to podoba!

Z tą moją, jeszcze większą po świętach, dupencją, to chyba już nigdzie nie polecę!!! ;P Trzeba by się jakoś rozruszać, gimnastyka..chociaż buzi i języka..

http://youtu.be/tVwzltWt9i0