Jestem owcą, a może jednak bardziej..brrrr..ćmą? ;P

Spieszę donieść, że dycham! Może światu to wielkiej różnicy nie robi, ale może..jednostkom.. tak? ;)
Nie, nie obraziłam się, nie ukryłam w mysiej dziurze..bo to musiałby być ogromniasta mysz, albo gumowa dziura..
Tak..może problemy techniczne jakie nadal mnie gnębią, w większej mierze się przyczyniły do tego, ze Looneiowa nie jest tak..yhm..płodna .. czy konsekwentna ..czy wygadana.. niepotrzebne skreślić.. Tak GŁÓWNIE, ale nie TYLKO.. Cóż..tak jakoś nie czułam potrzeby, nie czułam ciągu i..postanowiłam z tym nie walczyć. Nie mam już na walkę siły, ani energii, ani chęci nawet. Taki sobie odwyk, rzec można, zafundowałam. I co? I żyję? I co? I dołek pode mną nie rośnie! Wyćwiczam w sobie, metodę czekania na coś, co przede mną i warto na to czekać, by nie skupiać się na tym co dołek kopać by mogło.. TO może być bardzo odległe, bardzo ważne, ale może być to też drobiazg..Ważne by wbić się myślami w to, jak podróżnik oczami w horyzont, czy Gwiazdę Polarną.. i by nastrajało pozytywnie.
Znaczy, że można żyć bez blogowania? A pewnie, że można!! Tylko po co? ;P Taak… z kobiecą konsekwencją, zakreśliłam ten krąg.

Już dziś się mogę rozkoszować pełnym luzem. Obowiązki zdane, mam wolne aż do przyszłego wtorku, pełen tydzień ha!! W dodatku dziś była ta pobudka (piątkowa zazwyczaj): „Tylko jeszcze dziś” ,a w przyszłym tygodniu będzie tydzień bez poniedziałku!! Prawda, że to humor poprawia?
To nic, że na urlop planuję pomyć okna (hiihih…. Już to widzę!!) i lodówkę rozmrozić ..A bardziej rozrywkowo ulepię gołąbki i… mam też spotkanie z koleżanką, na które od dawna i z niecierpliwością czekam.. Już ja sobie jakoś urozmaicę ten wolny czas.. Noooo!!

Wieszałam pranie na balkonie. Mimo, z słońce już zachodzi..Niech trochę złapie zapachu świeżego powietrza, wiatru i tego zachodzącego słońca..Potem suszarkę na noc wstawię, tam gdzie KIEDYŚ ma być moja sypialnia (jakoś od dawna ani ciut ciut się nie zbliża ten moment by nie mówić NIE POSUWA… sorki za skojarzenia.. mam taki nastrój, ale u mnie to… normalka) No i wieszając te gatki i skarpetki, doznawałam romantycznego zachwytu: jak to niebo cudnie wygląda!! Całe w stadzie owiec, takich filetowych, z podświetlonymi na różowo brzuszkami.. Nie… nie zwariowałam. Znaczy.. jeszcze nie AŻ TAK.. To po prostu chmurki tak po niebie się rozbiegły i wyglądały tak barankowo…

Pobujam sobie w nich.. Może we śnie, a może.. przeniosą mnie w czasie, raz w przód, raz w tył… tak, że.. jakby trzeba było mnie szukać to w owczo-baranim stadzie ;P