Koniec i początek, przeskakujące liczniki i czerwone paski

Czas chyba popchnąć tamte notki dalej.. Zdaję sobie sprawę, że to nic nowego pod słońcem, to moje narzekanie. Te moje zwierzenia o mojej (nie)dyplomacji małżeńskiej znane są tym co mnie odwiedzali i odwiedzają. Nudne są, niczego nie wnoszą nowego, bo jestem jaka jestem i nawet jak tu piszę czasem jak chojrak jakiś, to nie walę pięścią w stół i ultimatum nie stawiam, tym bardziej go nie egzekwuję... Tak się wytłumaczę: gdzieś muszę, inaczej pęknę! Na jakiś czas mi wystarczy pewnie, tym bardziej, ze jak już się wypiszę, przeczytam co napiszę, a potem te serdeczne i zatroskane komentarze czytam, to lżej mi, a z drugiej strony głupio za swój charakter, bez obrazy dla taty, "miętkim dytkiem" zrobiony....
Wiem też: się powtarzam tematycznie, cóż.. starość nie radość ;) Aa.. no właśnie.. Wczoraj mi licznik o cyferkę jedną przeskoczył, to wybaczcie staruszce!! Przekupię was kawałkiem tortu czekoladowego z czarną porzeczką? A może.. takim innym? Hmm.. chodzi mi coś takiego po głowie, a może niżej, ale.. nierealne :P





Koniec roku szkolnego, lato w pełni :)

Córa ma zaliczone wszystkie egzaminy, zatem też zaczęła wakacje.. Znaczy się nie wiem dlaczego piszę "też".. Ja nie mam wakacji, Ślubny nie ma wakacji, a Synuś ma praktyki, nad czym ubolewa.W takiej chwili zapewne żałuje, że nie poszedł do technikum albo liceum... :P

A dziś..Wróciłam do domu, zmęczona po całym niełatwym tygodniu, podgotowana upałem, nawet nerwami, z perspektywą postania nad garami, a na stole leżało coś od Syna.. (zostawił i nad jeziorko skoczył zanim wróciłam) Nosz... rozwalił mnie!! hiihih... Nie spodziewałam się, ze skończy tą pierwszą klasę w szkole zawodowej, z takim wyróżnieniem;)
Tak czekało na mój powrót, świadectwo z czerwonym (prawie) paskiem!