Kasztanowo-jabłkowy czas...

Moich panów jeszcze nie ma, a Kociasty zasnął, więc taki śpiący kłębek zdjęłam ostrożnie ze swoich piersi (pomału robi się za ciężki, cycki mi oklapną!) i położyłam na fotelu. Jest szansa, ze uda mi się coś napisać...

Założyłam długi sweter z kieszeniami, bo jakoś mi dziś zimno. W kieszeniach mam kilka kasztanów, przyniesionych z cmentarza. Leżały na grobie mamy. Poszłam tam kiedyś, kiedy było już późno i ciemno i po prostu musiałam się wygadać. Teraz nawet łatwiej się nam rozmawia...Nie muszę ukrywać niczego, mogę popłakać, a jej to nie wprawia w zakłopotanie, ani przerażenie.. Przyniosłam te kasztany, bo zawsze lubiłam ich aksamitny dotyk. Teraz już się pomarszczyły, jednak nie chcę ich wyrzucić, są jak zapisane łzy.

Dni mijają szybko, nawet nie dlatego, że są krótkie, po prostu czas zawsze jest szybszy od nas. I im bardziej się go goni, tym on szybciej ucieka.

Jesień zapowiada się bardzo zajęta, zawodowo i prywatnie. Oby wszystko się powiodło!

Dziś siądę do najnowszej części "Harrego Pottera" - kurier przed chwilą przyniósł paczkę.

Na obiad parzycha i naleśniki z jabłkami, wczoraj upiekłam jabłka w ramach...desero-kolacji. Ślubny przyniósł ich spory worek, zatem trwa festiwal jabłkowy. Ostatnio miałam festiwal pieczarkowy, zatem była pieczarkowa i pizza i pieczarki z pałkami z piekarnika i zwykłe smażone do kotletów... uff... jak go co napadnie to zaopatruje mnie hurtowo.. Choćby kiedyś te 5 wielkich główek kapusty. Dba bym się nie nudziła i mogła wykazać inwencją twórczą!

Oo.. chyba podjechał, zatem idę grzać..patelnię;)

Komentarze

  1. ~frytka26 października 2016 11:52

    dobre jabłko nie jest złe... witaj :)

    OdpowiedzUsuń
  2. ~Clara26 października 2016 15:47

    O! Pottera czytasz! Przeczytałam wszystkie części :) Polubiłam czarodzieja
    Ta nowa część jest o dzieciach Harrego?
    Czytać warto?

    Co to jest parzucha? Znaczy parzycha? Z czego się przygotowuje to danie? Nie spotkałam się z taką nazwą.

    Mój Tata zawsze mówił, że kasztany mają dobrą energię...
    Wspomniałam kiedyś o tym w wierszu
    http://clarapoezja.blogspot.com/2015/09/jesien-juz.html

    OdpowiedzUsuń
  3. ~Sza...27 października 2016 02:51

    u mnie na szczęście skończył się festiwal dyni, bo już miałam obawy, że na 1 listopada się sama w nią zamienię i będę po naszemu "dziadować" ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. ~loonei27 października 2016 11:13

    Ja serią o Harrym uwielbiam. Zresztą, stąd też pochodzi imię mojego kociaka :) Tą ksiązkę kupiłam z sentymentu, mimo, ze nie lubię takich w formie scenariusza czy sztuki teatralnej... Nie wiem czy mi sie podoba, ale.. wątpliwości rozstrzygam na korzyść ;)

    Parzycha, to u nas, (Wielkopolska, a nazwa pewnie też się różni w innych domach) to po prostu coś w rodzaju kapuśniaku ze słodkiej kapusty, albo jarzynowa inaczej, podstawa jest białą słodka kapusta, reszta warzyw to normalnie jak do rosołu, dodaję sporo koperku i czarnego mielonego pieprzu, zabielam śmietanką

    OdpowiedzUsuń
  5. ~loonei27 października 2016 11:19

    oo Frytunia!! buziaki

    OdpowiedzUsuń
  6. ~loonei27 października 2016 11:32

    Coż ..ponoć kształt kuli jest najbardziej zbliżony do ideału :)

    OdpowiedzUsuń
  7. ~Sza...27 października 2016 16:22

    naskrobalam ci wiadomosc na priv

    OdpowiedzUsuń
  8. consek30 października 2016 17:04

    Fajnie nazwałaś kocię. To o łzach zamkniętych w kasztanach, bardzo mi się podoba. Szkoda, że ja nie potrafię się wyżalić nad grobem mamy:(

    OdpowiedzUsuń
  9. ~Drewniana Ja1 listopada 2016 12:03

    Uwielbiam kasztany, takie świeże pełne blasku, kasztanowe. I jak tylko mijam je po drodze takie leżące pod drzewem to pach do kieszeni, bo i ten śliczny i tamten ładny. Matowieją potem, a ja i tak jakoś nie mogę się ich pozbyć. Kasztany przypominają mi Polskę i ludziki z dziecięcych lat.
    No i wiem co jutro na obiad u mnie będzie... naleśniki z jabłkami. Mąż się nie naje- bo to ,,dzieciowy,, obiad- wiadomo mięcha i pyrów nie będzie, ale za to synek będzie wzniebowzięty- :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Błękitny poniedziałek - Blue Monday

Pod tak ładną nazwą kryje się ponoć najbardziej depresyjny poniedziałek w roku… Mój poniedziałek o tym nie wiedział, był nawet znośny, a nawet miał to miłe oczekiwanie jakie sprawiało, ze czułam się lepsza nic jestem.. aż dupnęło tak znienacka! Czy ja naprawdę muszę za dużo chcieć? Za dużo gadać? Że też nie potrafię sobie pyska, a raczej paluchów zawiązać!!! Taa.. jak każda kobieta wiem, że są chwile kiedy lepiej nic nie mówić, lepsza jest cisza.. wiem, ale nie stosuję!!! A szkoda! Pozostaje mi nadzieja.. ze jutro będzie lepiej! Że zwykłe dni znów staną sie takie bardziej świąteczne, kolorowe..
Czytaj więcej

Tylko dla dorosłych. Potrzebuję porady od mężczyzn i odpowiedzi kobiet czy to prawda?

Tak. To druga notka tego dnia. Suuuurprise! A bo tak mnie naszło ,a na dopisek się nie nada. Dla dorosłych tylko, choć nie jest ostro, wolę zastrzec. Są dwie sprawy: 1. Potrzebowałabym rady. Kieruję się do mężczyzn. Głownie. Kobiece zdanie mile widziane, ale sama jestem kobietą. I to na pewno! Jestem! Zatem znam jedną stronę medalu, a tu ciekawi mnie druga. Sprawa dotyczy stroju. Nie! Nie uciekajcie! Nie o dopasowanie co do czego, ani czy wyglądam w tym grubo. Chodzi o to .. Co wam się bardziej podoba: czy jak kobieta eksponuje swoje walory dość intensywnie, czy jednak dyskretnie? Czy wygląda wam tanio kiedy jest dekolt wywalający balony do połowy? Myślicie: ale fajnie, z tym że trzeba trochę pilnować oczu.. A może myślicie: bidulka, zrobiła co mogła, wytoczyła działa i .. nic;)) Zdanie mnie intresuje tak w ogóle, ale też zależy mi na czasie: Bo jutro ta impreza. Dawne koleżanki i koledzy. Nie wiadomo co gorsze;) Sorki.. Znaczy: trudniejsze.. Bo kobiety ubierają się raczej dla drugi
Czytaj więcej

Fenomen spotkań po latach :)

Wczorajszy wieczór i kawał nocy były takie super, że nawet poranne moje samopoczucie cokolwiek lekko skacowane, nie jest takie złe. Dyskomfort lekki, tak go nazwijmy, ale wiem za co i po czym :) Jak fajnie jest spotkać się w takim gronie, skonfrontować wspomnienia, porozmawiać taaaak, właśnie tak jak lubię najbardziej. Kiedy znamy się choć już tak się nie znamy, bo dwadzieścia lat przerwy jednak w niektórych przypadkach, a rozumiemy żarty, kojarzymy anegdoty. Cud mniud malyna. Dziś, mimo ćmienia w mózgu, czuję się jakby znów miała te 19 lat… Taki prawie wehikuł czasu. Nie wszyscy się zjawili, w tym nieobecność wykazał ów „Były”, co nie zmniejszyło emocji, a może nawet.. okazało się szczęśliwe. Bo to zawsze człowiek, znaczy kobieta, znaczy ja, bardziej pod obstrzałem czuć by się mogli/ły. Za strojem wpasowałam się w damskie towarzystwo, nie odbiegałam od reszty ani w jedną ani w drugą stronę. Za sprawą żaru z nieba, żadna norek nie założyła… :P A wręcz jak najmniej się dało… Ale
Czytaj więcej