Piździernikowe poranki, dygresyjki i kociaste przypadki :)

Jakbym się bardzo postarała, to bym językiem dotknęła sutka. Mojego, bo cudzego to nie sztuka:P. A Harry, albo jest dojrzewającą kociczką i boli go sutek, albo to mały erotoman, który jeszcze nie odkrył, że może sięgnąć sobie..dalej... zasypiając lub przy własnojęzycznej toalecie, długo ssie własny sutek!
....................................
Październikowe poranki:
Sygnał pobudki wyrywa ze snu, przerywa dziwne sny, po tylko by zalać świadomość myślą: to poniedziałek. Do tego ciemności prawie całkowite, ledwie podświetlone pomarańczowatym blaskiem latarni ulicznej. Darmowy perkusista bębni o parapety, idealną melodię do snu. I jak wstać przy takiej deszczowej kołysance? Jak otworzyć buntujące się powieki? Jak wmówić organizmowi, że to dzień? A przecież kolejny dzień życia, kolejny dzień bliżej wiosny ;) Takie tłumaczenie powinno pomóc!
I każdy poranek jest taki właśnie, że budzik budzi, ale nie przekonuje.. i w tym tygodniu szyby stale zapłakane.. Różnica jedynie taka, że wczoraj pomyślałam "środa..środa minie, tydzień zginie" a dziś.. "czwartek, zatem jeszcze tylko jutro"
Z tym, że po co człowiek tak popędza ten tydzień? Przecież przez to życie coraz szybciej ucieka, a nawet bez naszego popędzania zapierdala solidnie!
Aa.. w poniedziałek prawie się spóźniłam do pracy. Przez kociastego. No bo, jak co rano zanoszę mu smakołyk do piwnicy....
Dygresyjka: Ci co czytali, to wiedzą, że taki był warunek Ślubnego – kot w domu czasowo, na noc do piwnicy. Najpierw miałyśmy opory z Córą, ale sa w tym plusy: pomieszczenie zwane "suszarnią" jest zamykane, zatem kociak na dwór nie zwieje. A od czasu jak go dzieci z boiska wyniosły mamy stracha, by to się nie powtórzyło! Różnie by potem być mogło. "Suszarnia" jest spora, ciepła i jak na piwnicę dość czysta. Harry ma tam sporo zajęć, jest w co wchodzić, wskakiwać, drapac i gryżć też się sporo da. A my mamy komfort psychiczny, że w domu nie narozrabia i Ślubny nie będzie krzyczał, a teren sprawdzony i nie ma zagrożeń. Koniec dygresyjki.

Wracając do historyjki z poniedziałku: Zaniosłam pyszności Harremu, potuliłam, on mi pomruczał, bateryjki ciut sobie podładowałam. To już rytuał codzienny. Jednak tego dnia, kociasty wolał mnie niż jedzenie. Dziwne, nie? ;) Nie chciał mnie wypuścić. Postanowiłam mu jeszcze wody świeżej nalać, bo może pić mu się chce, a nie jeść... Poszłam do piwnicznej "pralni" a korek mojego buta wlazł pomiędzy drewniane raszki.. i wyjąć ni hu hu...Zdjęłam but, wyrwałam go z uwięzi, ale już bez fleczka. Fleczek znalazłam, zapakowałam znów gdzie trzeba, licząc że go potem nie zgubię... (choć nowe buty by się zdały i pretekst by był...) Zaniosłam kotu wodę, widziałam, że zaczyna pić i cichaczem, dyskretnie, wycofałam się z suszarni zamykając drzwi na zasuwę... Do pracy zdążyłam na ostatnią chwilę. Za chwilę telefon od taty: "a dlaczego kot biega po piwnicy?" "może źle zamknęłam drzwi?""nie drzwi, są zamknięte, a kot biega po reszcie piwnicy" Musiał się... carrrramba, szpieg, nija...przemknąć błyskawicznie kiedy zamykałam drzwi!! Spryciula !

xvxfdc n vbv

A to powyżej wersja napisana przez Harrego:)


.....................

http://youtu.be/mGpSNIUaTFE