444!!! Wpis zapachowy

Z piekarnika dobiega mnie cudowny zapach obiadu. Za klikanaście minut powinien być gotowy. Skrzydełka kurczaka zamarynowane na ostro, grube plastry ziemniaków i pieczarki. Piecze się to wszystko razem i przenika smakami nawzajem. Czasami ten cudowny zapach zostaje zepsuty smrodami z dworu. To uroki mieszkania na wsi... "Nie ma to jak na wsi rankiem, pachnie gównem i rumiankiem"... Tym razem tym pierwszym ;) Smród obornika z okolicznych pól oznacza, że jest już po żniwach, a zatem koniec lata taki bliski!
Udany miałam urlop, nawet pogoda dopisała. A jednak lata zawsze mało, zawsze żal jak się kończy... W zeszłym tygodniu coś w rodzaju trąby powietrznej przeszło nad okolicą. My byliśmy w tym czasie nad morzem i straszne skutki "podziwialiśmy" w drodze powrotnej... W naszym domu straty niewielkie, trochę zalany sufit i połamana pergola co pokotłowała się z nowiutkim namiotem ogrodowym... Tu na miejscu Córa i reszta rodziny zmagała się ze strachem w trakcie nawałnicy a brakiem prądu i wody potem. Nie trwało to u nas długo, na szczęście.
Nad morzem było cudownie, spełniłam prawie wszystkie punkty z planu.. Jestem opalona, wypoczęta, bateryjki naładowane..odpukać ;) W nogach mam pełno kilometrów brzegiem morza, dwieście stopni z latarni morskiej. Woda w Bałtyku wcale nie była lodowata, sama przyjemność zanurzyć się w falach, co tez kila razy zrobiłam. Opaleniznę w tym roku udało mi się opanować bez oparzeń i schodzącej skóry.. Trochę tylko swędzące plecy, więc czasem czochram się o futrynę jak niedźwiedź o drzewo...Wszystko co dobre, się szybko kończy, zatem jeszcze tylko ten weekend co już jest sporo nagryziony i powrót do pracy..

Życie ma swoje zapachy, jakiś czas temu sobie uświadomiłam, że dla mnie zawsze były ważne.. Czasem jakiś zapach przywoła konkretne wspomnienie. Jakby jakiś pstryczek po wciągniętej nosem woni budował obrazy w głowie. Letnie noce pachną tak cudownie, koniec lata zalatuje obornikiem, albo sianem, początek jesieni dymem spalonych liści, wiosna budzącym się życiem i mokrą ziemią.. Powietrze po burzy, koszona trawa. Życie zbudowane zapachami. Nawet moje miejsce pracy miało charakterystyczny zapach, zmieniło się to po remoncie... Kiedyś się nawet zastanawiałam, czy potrafiłabym się zakochać w mężczyźnie, jeśli jego zapach byłby dla mnie brzydki. Każdy ma swój indywidualny i nawet nie mam tu na myśli potu czy pierdów ;) I nie mówię o ekstremach takich jak nie mycie.. to samo z siebie by pewnie wykluczało kandydata. Chodzi mi o taki zwyczajny, codzienny zapach. Bywają ludzie czyści, atrakcyjni, a jednak zapachowo nieciekawi... W przypadku obu płci... Na szczęście nie miałam takiego dylematu, możliwe że natura sama to załatwiła. Po prostu feromony zrobiły swoje nawet podświadomie ;)