Jak Magda paczkę wysyłała i powrót do aerobiku, czyli jak żyć ze swoim roztrzepaniem?

Przyszło mi wysłać paczkę, a właściwie odesłać płaszczykosweter. Córa zamówiła za duży, mimo, że, "a nie mówiłam?!" Pracuję właściwie o piętro nad pocztą, więc się zobowiązałam, choć wiedziałam, że dzień pracowy może nie pozwolić na zapakowanie i wysyłkę... Zabrałam z domu co trzeba, bo zapakować już rano w domu nie zdążyłam. Udało mi się jednak "między klientami" zapakować ów swetropłaszcz, biała folia w jakiej przyszła przesyłka, wywrócona na lewą. gładką stronę i rolka taśmy klejącej. Ekonomicznie, a co. Kilometry taśmy klejącej. Taaa bardzo porządnie! Na około: z prawej, z lewej, z góry, na dół.. Po czym się okazało, że nie włożyłam do środka dokumentu zwrotu! Musiałam poczekać na kolejną lukę międzyklientową. Rozcinanie i odklejanie taśmy. Dołożyłam dokument do środka, operacja owijania taśmą powtórzona ..po czym.. a adres??? Nie spisałam z dokumentu adresu zwrotnego! Przyzwyczajona do swego roztrzepania bardziej się z siebie śmiałam niż złościłam.. No trochę sobie najpierw powarczałam, potem śmiałam. Odwijanie, odklejanie spisanie adresu i już... taaaadaaam! W kolejnej sprzyjającej chwili paczka gotowa do wysyłki! Prawda, że migiem? ;)

Po kilku latach przerwy, postanowiłam znów chodzić na aerobik. A bo sezon na kijki i rower się skończył, a właściwie w tym roku i tak było mało takich dni kiedy udało się popedałować. Pokijkować trochę częściej się zdarzyło, ale też mało. Udało się zebrać małe kółeczko wzajemnej motywacji. Trzy babeczki, istnieje zatem szansa, że jedna drugą, druga trzecią, albo trzecia pierwszą, będzie za uszy ciągnąć. W moim przypadku, to najpewniejsza motywacja, niestety ;) Planowałam kupno nowej maty, gdyż moją dawną załatwił Harrosław pazurkami. Nie pójdę przecież z takim durszlakiem! Ale jakoś nie złożyło się na wypad na miasto, a w miejscowych sklepach nie było.. (choć byłam pewna jednego sklepu, w którym zawsze było WSZYSTKO) Matę pożyczyła mi więc koleżanka z pracy. Wszystkie trzy jesteśmy kierowcami, noo ja niby też :P dzięki czemu co trzeci raz wypada na jedną. Ten pierwszy raz - nie mój. Przybyłam na umówione miejsce odjazdu punktualnie, tym bardziej, ze to sąsiadka z naprzeciwka, wcześniej trzy razy sprawdziłam czy mam wszystko: wodę, ręczniczek, klucze do domu.. i w ostatniej chwili dołożyłam portfel, bo wiadomo, że nie ma nic za darmo. Podjechałyśmy za chwilę po trzecią koleżankę.. i kiedy ją zobaczyłam, uświadomiłam sobie że nie zabrałam maty!!! Koleżanki okazały wyrozumiałość, miałyśmy jeszcze czas (na pierwszy raz zaplanowałyśmy wcześniejszy wyjazd, by mieć w razie czego czas odszukania miejsca itp ..) i podjechałyśmy pod mój dom. Moje roztrzepanie okazało się wyjść tym razem na dobre. Bo auto miało przepaloną żarówkę, koleżanka wywołała z domu swojego męża na pomoc, potrzebna żarówka była w samochodowym schowku, latarka w komórce przyświeciła i sprawa załatwiona! Mogłyśmy jechać bezpiecznie :)
Dojechałyśmy, trafiłyśmy bezbłędnie. Aerobik się zaczął i.. och..pierwsze pięć minut luzik, okazało się, że pamiętam. Następne 10 minut nawet byłam z siebie dumna.... ale potem się okazało, że mój organizm kiepsko pamięta, nie ma sił, nie ma kondycji, spadają mi okulary, parują mi okulary, przeszkadza mi brzuch, piersi, nogi, a nawet ręce.. płuca chcą wyskoczyć, serducho za nimi, a twarz urodą dorównuje dupie pawiana. Nadszedł czas na maty, co teoretycznie kojarzy się z leżeniem. I leżałam, faktycznie. Na całego. Kto zna pozycję "półka" (chyba tak się to zwie?), nie z obrazka, a z praktyki, ten wie.... Pani instruktorka (nogi do nieba, bardzo szczupłe metrosiemdziesiąt – najlepsza reklama swojego fachu) motywowała nas odliczaniem, okrzykami i stwierdzeniami typu: "no dziewczyny, trzeba pracować nad brzuchem, sam się nie zrobi!" no cóż.. MI SIĘ ZROBIŁ SAM! JA MU ROSNĄĆ NIE KAZAŁAM! ;p Mimo tego godzinę jakość przeżyłam, spłynęłam, spłonęłam. opiłam się wodą... I tak tu wrócę! A po prysznicu poczułam jak cudowne jest życie!