Wakacyjna relacja, czyli jak nam tam było

Już dawno wkręciłam się w trybiki codzienności, urlop jest wspomnieniem, sierpień 2018 prawie też.. Bateryjki naładowały mi się solidnie, więc jeszcze ciut ciut power mam.

Wyjazd nad morze był nad wyraz udany. Pogoda wspaniała, prawdziwie plażowa. Morze cieplutkie (jak na Bałtyk) zatem wytaplałam się solidnie. Mieliśmy też w tej samej miejscowości znajomych, więc kilka wieczorów spędziliśmy wesooołooo. Uśmiałam się jak za dawnych, dobrych czasów. Dzięki spotkaniom z naszym towarzystwem, wyjazd stał się idealny.

Opaliłam się, ale mądrze, więc nie oblazłam. Ta wylinka nad Wisłą zatem nie moja, jakby co...

Hulaj dusza, kalorii nie ma...Oprócz spacerów, spacerów, spacerów, godzin na plażowym leżaku, zaliczyliśmy smażone dorsze, gofry, świeże wędzone pstrągi, Synuś oczywiście swoje frytokebaby z TEGO konkretnego stoiska (balaninka czy kuczaczek? Ostsymy cy łagodzimy?), ognisko, litry piwa "z kija", lody od Szkolnickiego (z maszyny, ale jaki urodzaj smaków!!! np Mango, banan, snickers, jagoda) To nic, że raz, przed powrotnym wyjazdem, chciałam śmietanę-banan, a Ślubny przyniósł mango-truskawkę. Raz, spiesząc wieczorem na te lody, z moimi chłopakami i ze znajomymi, padłam (tak wyszło) na kolana przed pewnym panem, zaliczając prawie papieskie całowanie ziemi.. Nic się nie stało, pan uznał, że nie muszę, a ja nie planowałam, więc cud, że miałam tylko lekko obolałą kostkę i ciut zdarte kolanko. Ciut ciut. Widać nie mam osteoporozy, odpukać! Naprawdę nie wiem dlaczego wszyscy-dwaj moi rycerze zwijali się ze śmiechu! I koleżanka z córką! I ów pan z towarzystwem ..A może wiem, bo sama się z tego śmiałam jak już wiedziałam, że przeżyję ;)

Któregoś dnia wróciliśmy z obiadu do domku, a tam na "nadwornym" stoliczku pod oknem leżała książka. Nie miałam pojęcia skąd się tam wzięła.. Nie wiem dlaczego założyłam, że ktoś z premedytacją ją tam położył, na zasadzie: podaj dalej. Myślenie życzeniowe? Trochę niebezpieczne... Tytuł zachęcający... Wzięłam do ręki i zatopiłam się w czytaniu. Przy ok 30tej stronie dotarło do mnie, że wczasowa sąsiadka pyta męża czy nie widział jej książki. Przyznałam się, trudno. Z żalem oddałam. Poszukiwałam tej książki potem na wszystkich kramikach książkowych, ale nie było. Od czego jednak internety? Ale dopiero w domu... Tytuł zapamiętałam.."Dzień w którym umarłam" Ufff znalazłam! Bo nie dawało mi to spokoju, więc zamówiłam i juz jestem po przeczytaniu. No co? Zbyt wiele rzeczy w życiu kończy się zanim się zacznie , albo zbyt nagle.. No to choć doczytać trzeba to co się chce..

Wszystko było super, no może z wyjątkiem plagi os. Jedna na plaży upierdzieliła Ślubnego, mnie nie.. hmm..może wolą twardsze i chudsze mięso ;)

Do domu wracałam stęskniona za Harrym..i Córką oczywiście ;) Powrót do pracy, po prawie trzech tygodniach urlopu, nie był nawet tak trudny, jak się obawiałam. Dopiero ten poniedziałek był ciężki, bo w niedzielę też właściwie pracowałam, na firmowym stoisku reklamowym, na dożynkach.

...

Jedna impreza rodzinna już zaliczona, kiecka się sprawdziła.. A ten hipcio w sukience w kwiatki nie mógł być mną.. Nie popsuł mi całkiem humoru ten widok złapany w szybie, w trakcie tańca ze Ślubnym.. Trzeba żyć z tym co się ma. Zatem sukienka z dekoltem i "dziurą:" na ramionach, makijaż, rozpuszczone włosy... na gołych nogach i ramionach "złoty olejek" noo zrobiłam co się dało i przez chwilę się czułam nawet ..jak ludź a nawet kobieta, też kusicielka:P . Wytańczyłam się porządnie, nikt nie uciekł z krzykiem na mój widok, nawet do tańca proszona byłam bez musu ;)

W sobotę znów balanga, tym razem firmowa, mniej formalna.. taki jakby piknik. Będzie okazja założyć jeansy, minione lato jakoś nie sprzyjało takiemu odzieniu, była raczej okazja wynosić wszystkie letnie sukienki.

Ranki już bardzo chłodne, wieczory też.. Księżyc nadal spogląda czasem na mnie kiedy idę spać, ale przestał wyprowadzać nocą na balkon, maleje..Powietrze już zaczyna pachnieć jesienią, jak to po dożynkach..

A dziś, pewna wiadomość sprawiła, że.. jeszcze bardziej doceniam życie jakie mam, nawet choćby dlatego, że JEST.