Częstotliwość znaków życia zaiste imponująca....

Spałam dziś tak źle, że nawet się ucieszyłam, że trzeba wstawać..mimo poniedziałku! Coś mi spać nie daje, może to jak powiadają, znaczy iż jestem w czyiś snach.. a może mam wewnętrzne pasożyty...  Bardziej prawdopodobna zapewne  ta druga możliwość ;p Gula w gardle i zapchany nos, też pewnie sprawę ciut tłumaczą... Dodac do tego Harrego, który najbardziej kocha panią o trzeciej rano.. Musi wtedy położyć się na pani, z całym ceremoniałem tajskiego masażu, polizaniem nosa (piling jak marzenie), murmurandem prawie na melodię bolera RaVela ;)

.......................................................

Idą święta i.. dla mojej G to trudny czas... Zawsze to ona najprędzej ubierała choinkę, dekorowała cały dom ciesząc się tym jak dziecko (bo ona z tych co jak się cieszą to całą soba aż do bólu, jak denerwują to do wkurwu, a jak rozpaczają to .. głębokie dno) W tym roku próbuje udawac, ze świat nie ma... Wyjezdża do Londynu, zabierając Najmłodszego i Średniego. Najstarszy zostaje w Polsce, jest pielegniarzem i ma dyżur w święta.. W Sylwestra G przyjdzie do nas.. Razem z Tomkiem umarła zapewne i tradycja Sylwków u niej.. a przynajmniej została zawieszona.. Niby życie toczy się dalej, a jednak jakiś kanciaty ten kamień...

.........
A mnie Bolero przypomina moją Mamę, która kochała ogladać w TV tzw sporty zimowe, a do tej melodii taniec na lodzie wtedy wygrali Anglicy (chyba) Tak gdzieś  z dziesięć lat wtedy miałam i ogladałyśmy razem, obie z zapartym tchem, zachwycone... Teraz juz nie oglądam tych sportów, chyba że przy okazji, kiedy Synus skoki ogląda. I to zaszczepiła w nim moja Mama..